Presartan | Nadciśnienie tętnicze Niewydolność krążenia Cukrzyca

Preparat który ogranicza działanie angiotensyny II, substancji powodującej skurcz naczyń oraz pobudzającej uwalnianie aldosteronu. Jego substancją czynną jest losartan należący do grupy leków zwanych antagonistami receptora angiotensyny II lub sartanami. Lek stosowany: w leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego, w leczeniu chorób nerek u chorych na nadciśnienie tętnicze i cukrzycę typu 2 z białkomoczem nie mniejszym niż 0,5 g/dobę w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, w leczeniu przewlekłej niewydolności serca u chorych po 60. roku życia, jeżeli stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (inhibitorów ACE) jest niewłaściwe ze względu na działania niepożądane, szczególnie kaszel lub przeciwwskazane; frakcja wyrzutowa lewej komory serca nie większa niż 40 %, stan kliniczny powinien zostać ustabilizowany podczas leczenia przewlekłej niewydolności serca oraz w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia udaru mózgu u chorych z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca, potwierdzonym w zapisie EKG.

Nadciśnienie tętnicze: dawka początkowa 50 mg 1 raz na dobę, dawka podtrzymująca 50–100 mg 1 raz na dobę. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 3.–6. tygodni leczenia. Preparat można stosować równolegle z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, zwłaszcza z hydrochlorotiazydem (lek moczopędny). Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży: dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży 6.–16. roku życia są ograniczone. W każdym przypadku indywidualnie lekarz zaleci odpowiednie dawkowanie. U dzieci o masie ciała 20–50 kg, które potrafią połykać tabletki, zalecana dawka wynosi 25 mg 1 raz na dobę; jeżeli masa ciała jest większa niż 50 kg zalecana dawka wynosi 50 mg 1 raz na dobę. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci poniżej 6. roku życia. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci, u których szybkość przesączania kłębuszkowego jest mniejsza niż 30 ml/min/1,73 m2 ani u dzieci z zaburzeniami czynności wątroby. Choroby nerek u chorych na nadciśnienie tętnicze i cukrzycę typu 2 z białkomoczem: dawka początkowa 50 mg 1 raz na dobę. Następnie, w razie potrzeby, po około 4 tygodniach, lekarz może zwiększyć dawkę do 100 mg 1 raz na dobę. Preparat można stosować równolegle z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. leki moczopędne, blokery kanału wapniowego, alfa– lub beta–blokery, leki działające na ośrodkowy układ nerwowy) a także z lekami przeciwcukrzycowymi (insulina, pochodne sulfonylomocznika, glitazony, inhibitory glukozydazy). Niewydolność serca: dawka początkowa wynosi 12,5 mg 1 raz na dobę a leczenie może być rozpoczynane wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarskim; następnie lekarz w odstępach tygodniowych będzie podwajał dawkę, aż do zwykle stosowanej dawki podtrzymującej, która wynosi 50 mg 1 raz na dobę. Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu u chorych z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca: dawka początkowa 50 mg 1 raz na dobę. Następnie lekarz może zwiększyć dawkę do 100 mg 1 raz na dobę lub włączyć do leczenia lek moczopędny (hydrochlorotiazyd). U chorych ze zmniejszoną objętością krwi krążącej (np. leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych) lekarz może zalecić zmniejszenie dawki początkowej do 25 mg 1 raz na dobę.

Kategoria zostanie dodana do produktu gdy zostanie sprawdzona przez moderatora.