Nebilenin | Choroba wieńcowa (choroba niedokrwienna serca) Nadciśnienie tętnicze Niewydolność krążenia

Nebilenin jest preparatem z grupy beta-blokerów zmniejszającym częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu oraz obniżenie ciśnienia tętniczego. Jego substancją czynną jest nebiwolol. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych beta-blokerami (inna stosowana nazwa to beta-adrenolityki). Preparat stosowany w leczeniu: samoistnego nadciśnienia tętniczego, przewlekłej stabilnej, łagodnej lub umiarkowanej niewydolności serca, jako uzupełnienie standardowego leczenia u chorych w podeszłym wieku oraz objawowej stabilnej choroby wieńcowej.

Dorośli: Nadciśnienie tętnicze: 5 mg 1 raz na dobę (zaleca się przyjmowanie preparatu zawsze o tej samej porze dnia). Działanie przeciwnadciśnieniowe jest zauważalne zwykle po 1–2 tygodniach leczenia. Pełny rozwój działania przeciwnadciśnieniowego może wymagać 4. tygodni stosowania preparatu. Preparat może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Stosowanie preparatu w skojarzeniu z hydrochlorotiazydem w dawce 12,5–25 mg powoduje zwiększenie skuteczności działania przeciwnadciśnieniowego. Stabilna choroba wieńcowa: początkowo 1,25 mg 1 raz na dobę, następnie dawkę należy stopniowo zwiększać co 1–2 tygodnie, najpierw do 2,5 mg 1 raz na dobę, następnie do 5 mg 1 raz na dobę, następnie do dawki maksymalnej 10 mg 1 raz na dobę. U chorych z zaburzeniami czynności nerek zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę. W razie potrzeby lekarz może zwiększyć dawkę do 5 mg na dobę. U chorych z zaburzeniami czynności wątroby stosowanie preparatu jest przeciwwskazane, ze względu na niewystarczające doświadczenie kliniczne. U chorych po 65. roku życia zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę. W razie potrzeby lekarz może zwiększyć dawkę do 5 mg na dobę. Osoby po 75. roku życia powinny zachować dodatkową ostrożność i pozostawać pod ścisłą obserwacją lekarską. Przewlekła stabilna niewydolność serca: preparat stosuje się u chorych, u których w ciągu ostatnich 6 tygodni nie występowała ostra niewydolność serca oraz, u których przez ostatnie 2 tygodnie nie dokonywano zmian w sposobie leczenia choroby podstawowej. Leczenie powinno być prowadzone przez lekarza mającego doświadczenie w leczeniu przewlekłej niewydolności serca.

Kategoria zostanie dodana do produktu gdy zostanie sprawdzona przez moderatora.