Verospiron | Marskość wątroby Niewydolność krążenia Zaburzenia rytmu serca Wodobrzusze

Verospiron jest preparatem moczopędnym mającym za zadanie oszczędzić potas. Jego substancją czynną jest spironolakton. Jest to lek moczopędny oszczędzający potas z grupy antagonistów aldosteronu. Stosowany w przypadku: zastoinowej niewydolność serca, marskości wątroby z wodobrzuszem i obrzękiem, wodobrzusza w przebiegu nowotworu złośliwego, zespołu nerczycowego oraz diagnostyki i leczenia hiperaldosteronizmu pierwotnego.

Dorośli: Zastoinowa niewydolność serca z obrzękiem: początkowo zwykle 100 mg na dobę, w dawce pojedynczej lub w kilku dawkach podzielonych, jednak zakres dawek może wynosić 25–200 mg na dobę; następnie lekarz indywidualnie ustali dawkę podtrzymującą. Ciężka niewydolność serca (klasa III–IV wg NYHA): jeśli stężenie potasu nie jest większe niż 5 mEq/l a stężenie kreatyniny nie jest większe niż 2,5 mg/dl dawka początkowa wynosi 25 mg na dobę, w skojarzeniu ze standardowym leczeniem. W przypadku wskazań klinicznych i dobrej tolerancji, lekarz może zwiększyć dawkę do 50 mg 1 raz na dobę. W przypadku nietolerancji dawki 25 mg 1 raz na dobę, lekarz zmniejszy dawkę do 25 mg co 2. dzień. Wodobrzusze i obrzęk w przebiegu marskości wątroby: początkowo 100 mg na dobę lub 200–400 mg na dobę w zależności od stosunku stężenia jonów sodu do jonów potasu; dawkę podtrzymującą indywidualnie ustali lekarz. Wodobrzusze w przebiegu nowotworu złośliwego: początkowo zwykle 100–200 mg na dobę, w ciężkich przypadkach lekarz stopniowo zwiększy dawkę do 400 mg na dobę. Następnie lekarz indywidualnie dostosuje dawkowanie. Zespół nerczycowy (w przypadku nieskuteczności glikokortykosteroidów): 100–200 mg na dobę.

Kategoria zostanie dodana do produktu gdy zostanie sprawdzona przez moderatora.