Sobycor | Choroba wieńcowa (choroba niedokrwienna serca) Nadciśnienie tętnicze Niewydolność krążenia

Preparat powodujący zmniejszenie częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu oraz obniżenie ciśnienia tętniczego. Jego substancją czynną jest bisoprolol, czyli substancja należąca do grupy leków zwanych beta-blokerami (inna stosowana nazwa to beta-adrenolityki). Lek stosowany w leczeniu: nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca (dławicy piersiowej) oraz w leczeniu przewlekłej stabilnej niewydolności serca z zaburzoną czynnością skurczową lewej komory, w skojarzeniu z inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE), lekami moczopędnymi oraz, w razie konieczności, z glikozydami naparstnicy.

Dorośli: Nadciśnienie tętnicze oraz przewlekła stabilna dławica piersiowa: lekarz ustali dawkę indywidualnie. Zwykle stosuje się 5–10 mg 1 raz na dobę. Dawka maksymalna wynosi 20 mg na dobę. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u chorych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 20 ml/min) lub wątroby nie należy przekraczać dawki 10 mg na dobę. Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania preparatu u chorych poddawanych hemodializom jest niewystarczające, ale dotychczas nie stwierdzono konieczności modyfikacji dawkowania. U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowywania dawkowania. Zaleca się rozpoczynanie leczenia od możliwie najmniejszej dawki. Przewlekła stabilna niewydolność serca (w leczeniu skojarzonym z innymi lekami): preparat stosuje się u chorych w stabilnym stanie klinicznym, u których nie występują incydenty ostrej niewydolności serca. Leczenie powinno być prowadzone przez lekarza mającego doświadczenie w leczeniu przewlekłej niewydolności serca. Lekarz rozpocznie leczenie od małej dawki i stopniowo zwiększy ją zgodnie z następującym schematem: 1,25 mg 1 raz na dobę przez 1. tydzień, 2,5 mg 1 raz na dobę w 2. tygodniu, 3,75 mg 1 raz na dobę w 3. tygodniu, 5 mg 1 raz na dobę przez kolejne 4 tygodnie, 7,5 mg 1 raz na dobę przez następne 4 tygodnie, 10 mg 1 raz na dobę jako dawka podtrzymująca. Dawka maksymalna wynosi 10 mg na dobę. Po pierwszej dawce 1,25 mg chory powinien pozostawać pod obserwacją przez około 4 godziny; należy monitorować ciśnienie tętnicze, częstotliwość rytmu serca, objawy nasilenia niewydolności serca oraz przewodzenie impulsów elektrycznych w układzie przewodzącym serca. Dawki można zwiększać pod warunkiem dobrej tolerancji leku. W trakcie ustalania dawki może wystąpić przemijające nasilenie niewydolności serca, niedociśnienie tętnicze lub bradykardia. W okresie ustalania dawki zaleca się ścisłe monitorowanie częstotliwości rytmu serca oraz ciśnienia tętniczego. W przypadku konieczności zmniejszenia dawki (jeżeli preparat jest źle tolerowany) również należy robić to stopniowo. Nie wolno nagle przerywać leczenia. Jeżeli wymagane jest zaprzestanie leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę, ściśle według zaleceń lekarza. Leczenie jest długotrwałe. Stosować ostrożnie u chorych z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek; należy zachować szczególną ostrożność w okresie zwiększania dawki. U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowywania dawkowania.

Kategoria zostanie dodana do produktu gdy zostanie sprawdzona przez moderatora.