Dorośli:
U osób przyjmujących równolegle leki moczopędne istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego. Dodatkowo, w tej grupie chorych może występować odwodnienie i zaburzenia elektrolitowe i dlatego konieczne jest indywidualne dostosowanie dawki przez lekarza. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowanie leków moczopędnych na 2–3 dni przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu. U chorych z nadciśnieniem tętniczym przyjmujących leki moczopędne dawka początkowa wynosi 1,25 mg na dobę. Konieczne jest kontrolowanie czynności nerek i stężenia potasu we krwi. Dalsze dawkowanie indywidualnie ustali lekarz.
Nadciśnienie tętnicze (monoterapia i leczenie skojarzone): początkowo 2,5 mg 1 raz na dobę, następnie z zachowaniem 2.–4. tygodniowych odstępów lekarz może podwajać dawkę; dawka maksymalna wynosi 10 mg na dobę. U pacjentów z silną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron zalecana dawka początkowa wynosi 1,25 mg na dobę, a leczenie może być rozpoczynane wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza.
Profilaktyka wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego: dawka początkowa wynosi 2,5 mg 1 raz na dobę, następnie po 1.–2. tygodniach lekarz może zwiększyć dawkę do 5 mg na dobę, a po kolejnych 2.–3. tygodniach do 10 mg 1 raz na dobę. Jest to zwykle stosowana dawka podtrzymująca.
U chorych przyjmujących leki moczopędne należy postępować jak opisano powyżej.
Leczenie chorób nerek:
· cukrzycowej nefropatii kłębuszkowej z mikroalbuminurią: dawka początkowa wynosi 1,25 mg 1 raz na dobę, następnie lekarz może zwiększyć dawkę do 2,5 mg na dobę po 2. tygodniach leczenia i następnie do 5 mg na dobę po kolejnych 2. tygodniach;
· cukrzycowej nefropatii kłębuszkowej u osób z co najmniej jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego: dawka początkowa wynosi 2,5 mg 1 raz na dobę, następnie lekarz możne zwiększyć dawkę do 5 mg na dobę po 1.–2. tygodniach leczenia i następnie do 10 mg na dobę po kolejnych 2.–3. tygodniach. Dawka docelowa wynosi 10 mg na dobę;
· objawowej niecukrzycowej nefropatii kłębuszkowej stwierdzonej na podstawie białkomoczu nie mniejszego niż 3 g na dobę: dawka początkowa wynosi 1,25 mg 1 raz na dobę, następnie lekarz może zwiększyć dawkę do 2,5 mg na dobę po 2. tygodniach leczenia i następnie do 5 mg na dobę po kolejnych 2. tygodniach.
Objawowa niewydolność serca: u chorych, u których ustabilizowano stan lekiem moczopędnym dawka początkowa wynosi 1,25 mg 1 raz na dobę; następnie lekarz zaleci podwojenie dawki co 1.–2. tygodni do dawki maksymalnej, która wynosi 10 mg na dobę. Zaleca się przyjmowanie preparatu w 2. dawkach podzielonych.
Prewencja wtórna u pacjentów po zawale serca z objawami niewydolności serca: lek może być przyjmowany przez chorych stabilnych klinicznie i hemodynamicznie po upływie 48 godzin od wystąpienia zawału serca. Dawka początkowa wynosi 2,5 mg 2 razy na dobę przez 3 dni; w przypadku złej tolerancji tej dawki lekarz zaleci 1,25 mg 2 razy na dobę przez 2 dni, następnie 2,5 mg 2 razy na dobę i docelowo 5 mg 2 razy na dobę (lekarz będzie stopniowo podwajał dawkę dobową co 1–3 dni). Jeżeli nie można zwiększyć dawki do 2,5 mg 2 razy na dobę lekarz zaleci zaprzestanie stosowania preparatu.
