Lorista | Nadciśnienie tętnicze Cukrzyca

Preparat z grupy antagonistów receptora angiotensyny II, który ogranicza działanie angiotensyny II, substancji powodującej skurcz naczyń oraz pobudzającej uwalnianie aldosteronu. Lek jest stosowany: w leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży 6.–18. roku życia, w leczeniu chorób nerek u dorosłych chorych na nadciśnienie tętnicze i cukrzycę typu 2 z białkomoczem nie mniejszym niż 0,5 g/dobę w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, w leczeniu przewlekłej niewydolności serca u dorosłych, jeżeli stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (inhibitorów ACE) jest niewłaściwe ze względu na działania niepożądane, szczególnie kaszel lub przeciwwskazane; frakcja wyrzutowa lewej komory serca nie większa niż 40 %, stan kliniczny powinien zostać ustabilizowany podczas leczenia przewlekłej niewydolności serca oraz w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia udaru mózgu u dorosłych z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca, potwierdzonym w zapisie EKG.

Nadciśnienie tętnicze: dawka początkowa 50 mg 1 raz na dobę, dawka podtrzymująca 50–100 mg 1 raz na dobę. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 3.–6. tygodni leczenia. Preparat można stosować równolegle z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, zwłaszcza z hydrochlorotiazydem (lek moczopędny). Choroby nerek u chorych na nadciśnienie tętnicze i cukrzycę typu 2 z białkomoczem: dawka początkowa 50 mg 1 raz na dobę. Następnie, w razie potrzeby, po około 4 tygodniach, lekarz może zwiększyć dawkę do 100 mg 1 raz na dobę. Preparat można stosować równolegle z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. leki moczopędne, blokery kanału wapniowego, alfa– lub beta–blokery, leki działające na ośrodkowy układ nerwowy) a także z lekami przeciwcukrzycowymi (insulina, pochodne sulfonylomocznika, glitazony, inhibitory glukozydazy). Niewydolność serca: dawka początkowa wynosi 12,5 mg 1 raz na dobę a leczenie może być rozpoczynane wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarskim; następnie lekarz w odstępach tygodniowych będzie podwajał dawkę, aż do zwykle stosowanej dawki podtrzymującej, która wynosi 50 mg 1 raz na dobę (w razie potrzeby lekarz może zalecić większą dawkę, o ile jest ona tolerowana przez chorego). Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu u chorych z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca: dawka początkowa 50 mg 1 raz na dobę. Następnie lekarz może zwiększyć dawkę do 100 mg 1 raz na dobę lub włączyć do leczenia lek moczopędny (hydrochlorotiazyd). U chorych ze zmniejszoną objętością krwi krążącej (np. leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych) lekarz może zalecić zmniejszenie dawki początkowej do 25 mg 1 raz na dobę. Nie ma konieczności dostosowywania dawki początkowej leku u chorych z zaburzeniami czynności nerek oraz u chorych poddawanych hemodializom. U chorych z zaburzeniami czynności wątroby konieczne jest zmniejszenie dawki początkowej i dalsze dostosowanie dawkowania przez lekarza. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w przypadku występowania ciężkich zaburzeń czynności wątroby.

Kategoria zostanie dodana do produktu gdy zostanie sprawdzona przez moderatora.