Dorośli:
Nadciśnienie tętnicze: u osób nie przyjmujących leków moczopędnych, bez zastoinowej niewydolności serca oraz bez niewydolności nerek czy wątroby dawka początkowa wynosi 0,5–2 mg 1 raz na dobę. Następnie z zachowaniem 1.–4. tygodniowych odstępów lekarz może podwajać dawkę, w zależności od odpowiedzi klinicznej chorego na leczenie; dawka maksymalna wynosi 4–8 mg na dobę. Zwykle stosowana dawka podtrzymująca wynosi 1–4 mg 1 raz na dobę. Jeżeli przy zastosowaniu dawki maksymalnej nie zostanie uzyskana zadowalająca odpowiedź kliniczna, lekarz zaleci dodatkowo stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Zaburzenia czynności lewej komory serca po zawale serca: leczenie, w warunkach szpitalnych, może być rozpoczęte w 3. dobie po zawale serca od jednorazowej dawki 0,5–1 mg na dobę; następnie lekarz może stopniowo zwiększać dawkę, do maksymalnie 4 mg 1 raz na dobę. W przypadku złej tolerancji dawki lekarz czasowo zaprzestanie jej zwiększania. W przypadku wystąpienia niedociśnienia nie należy samodzielnie zmniejszać dawki preparatu lecz skonsultować się z lekarzem, który dostosuje dawki innych stosowanych równolegle leków przeciwnadciśnieniowych.
U osób w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek i wątroby nie ma konieczności dostosowywania dawkowania. Zaleca się rozpoczynanie leczenia od małej dawki oraz monitorowanie ciśnienia tętniczego i czynności nerek. Jeżeli występują zaburzenia czynności nerek lub wątroby lub zastoinowa niewydolność serca a także jeżeli chory stosuje równolegle leki moczopędne konieczne jest indywidualne dostosowanie dawkowania. Lekarz ustali zalecaną dawkę początkową i następnie będzie zwiększał ją stopniowo, aż do uzyskania pożądanej odpowiedzi klinicznej.
Jeżeli występuje wzmożona aktywacja układu renina–angiotensyna–aldosteron (osoby odwodnione, osoby z niedoborem sodu, osoby stosujące uprzednio leki moczopędne) istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowanie leków moczopędnych na 2–3 dni przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu.
U osób z nadciśnieniem tętniczym i zastoinową niewydolnością serca stosowanie preparatu wiąże się z ryzykiem wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego. U tych chorych leczenie może być rozpoczynane tylko pod ścisłą kontrolą lekarza z zastosowaniem dawki 0,5–1 mg 1 raz na dobę.
U osób z zaburzeniami czynności nerek konieczna jest indywidualna modyfikacja dawkowania. Jeżeli klirens kreatyniny jest większy niż 30 ml/min zalecane są dawki zwykle stosowane u osób dorosłych. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg na dobę. W każdym przypadku odpowiednio dostosowaną dawkę ustala lekarz a leczenie może być prowadzone tylko pod ścisłą kontrolą lekarską.
Nie ma danych dotyczących dawkowania u chorych poddawanych dializom. Można przypuszczać (choć nie wiadomo tego na pewno), że preparat zostanie usunięty z krwioobiegu w czasie dializy, co może spowodować zwiększenie wartości ciśnienia tętniczego. Konieczny jest ścisły nadzór lekarza i monitorowanie ciśnienia tętniczego.
U osób z ciężką niewydolnością wątroby zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg na dobę a leczenie może być prowadzone tylko pod ścisłą kontrolą lekarską.
