Dorośli:
Nadciśnienie tętnicze samoistne (monoterapia): u chorych nie przyjmujących leków moczopędnych początkowo 10–20 mg na dobę. W zależności od skuteczności leczenia lekarz może zwiększyć dawkę (zwykle w odstępach 4 tygodniowych) do dawki podtrzymującej wynoszącej 20–40 mg na dobę, przyjmowanej w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych. Dawka maksymalna wynosi 40 mg na dobę, choć w badaniach klinicznych u niektórych pacjentów stosowano dawki do 80 mg na dobę.
Nadciśnienie tętnicze samoistne (leczenie skojarzone z lekami moczopędnymi): dawka początkowa wynosi 5 mg na dobę. Następnie lekarz stopniowo będzie zwiększał dawkę, aż do uzyskania pożądanego działania klinicznego.
Zastoinowa niewydolność serca (w skojarzeniu z lekami moczopędnymi i/lub glikozydami naparstnicy): dawka początkowa wynosi 5 mg 1–2 razy na dobę. Po przyjęciu dawki chory powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego. Lekarz dostosuje dawkę na podstawie indywidualnej reakcji chorego na leczenie. Dawka skuteczna wynosi zwykle 10–40 mg na dobę w 2 równych dawkach podzielonych.
U osób z zaburzeniami czynności nerek konieczna jest indywidualna modyfikacja dawkowania. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 60 ml/min ale większy niż 30 ml/min dawka początkowa wynosi zwykle 5 mg na dobę. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min ale większy niż 10 ml/min dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę. W poszczególnych przypadkach odpowiednio dostosowaną dawkę ustala lekarz. U tych osób leczenie może być prowadzone tylko pod ścisłą kontrolą lekarską
U osób w podeszłym wieku zalecaną dawkę początkową ustali lekarz (zwykle 10 mg 1 raz na dobę). Następnie lekarz będzie zwiększał dawkę, aż do uzyskania pożądanej odpowiedzi klinicznej.